สาวที่ออกมาเปิดเผยเรื่องของเธอและสามี “เรื่องราวดีดี ในความโชคร้ายก็ยังมีเรื่องดีดีแฝงอยู่เสมอ”

เรื่องราวดีดี ในความโชคร้ายก็ยังมีเรื่องดีดีแฝงอยู่เสมอ

และนี่ค่ะแฟนเราผู้ที่สวรรค์ส่มาให้เราในวันแย่ๆ จะมีสักกี่คนคะที่รู้จักผู้ชายคนนี้เค้ามีอาชีพเป็นพิธีกร นักแสดงมาแสนนานค่ะ แต่ไม่บอกทุกคนก็คงคิดเหมือนเราหน้าคุ้นๆนแต่จำชื่อไม่ได้อ่ะ มันบ่งบอกถึงความไม่ดังของดาราคนนึงค่ะ ทุกวันนี้เราอ่านข่าวเจอแต่ข่าวไม่ดี คนไม่ดี

(ขอออกตัวก่อนเลยนะค่ะจุดประสงค์ที่จะเล่าต่อไปนี้ไม่ใช่การยกย่อสามีตัวเองนะค่ะ)เพียงแต่ยากให้คนได้อ่านอะไรดีดีบ้าง จะดีใจมากถ้าผู้อ่านเข้าใจถึงวัตถุประสงค์)

หลายคนอาจสงสัยเราเจอกับสามีได้ไง เราไม่ได้จับฉลากมาได้นะค่ะ เมื่อก่อนเราทำงานอยู่ศูนย์บริการดีแทค สาขาแฟชั้นไอส์แลนด์ค่ะ อ้อเกือบลืมบอกสามีเราชื่อตี้ค่ะ เราจะเรียกพี่ตี้เป็นอันเข้าใจตรงกันนะค่ะถ้าดังคงไม่ต้องแนะนำชื่อแต่อันนี้เรากันความสับสนค่ะ

ทรงนี้โดนมัยค่ะเราเรียกทรงพังค่ะก็เข้าใจนะคะคุณหมอต้องการผ่าแค่กระโหลกด้านซ้าย แต่จะรบกวนโกนผมเลยไปสักนิดมิได้หรือค่ะ(ล้อเล่นนะคะคุณหมอ)ตอนนี้คือเพิ่งผ่าเอากระโหลกออกมาฝากที่หน้าท้องตัวเองนั้นและค่ะตามที่คิดเลยคือต้องผ่าท้องไปด้วยในตัวแล้งเอากระโหลกฝากทิ่มไว้สัก2เดือน.

ความทรมารไม่ต้องพูดถึงค่ะระดับ 9.5เลยทีเดียว

ตอนนี้ตาค่อยๆยุบค่อยๆเริ่มเปิดจะบอกว่าช่วงนี้จะเริ่มคิดแล้วค่ะประมวลเหตุการณ์นี่มันเกิดอะไรขึ้นกะชีวิตเราเนี่ย ฝันรึป่าว ตื่นสิ ตื่นๆๆสักพักเริ่มรับความจริงไม่ได้ค่ะ เมื่อคุณหมอแจ้งว่าต้องเป็นอัมพฤษซีกซ้ายทั้งหมดเพราะเลือดจาดสมองซีกขวามาเลี้ยงไม่ได้ อาการ พาลานอย เริ่ม ขึ้น เรื่อยๆ บวกกับการนอนโรงพยาบาลนานๆ

อันนี้น่าจะเป็นหลังผ่าเก็บกระโหลกสดๆเลยค่ะสังเกตุจากยังมีสายเดนค้างอยู่คือสายที่หมอจะค้างไว้เผื่อระบายเลือดคงค้างระว่างผ่าตัดให้ไหลออกให้หมด

ทุกวันนี้รู้นี้ยังไม่สมานสนิทเลยค่ะ อยู่กลางแดดเปลี้ยงๆจะปวดหัวมากหรืบางทีก็ปวดขึ้นมาไม่มีสาเหตุ ตรงจุดนี้แหละค่ะจุดยุทศาสตร์เลยค่ะ

อีกประเด็ดสำคำที่เป็นสาเหตุที่ตัดสิ้นใจมาเล่าประสบการณ์อันยืดยาวให้ทุกคนได้ฟังก็เพราะผู้ชายที่นั่งข้างๆคนนี้แหละค่ะ ที่อยู่ๆก็เป็นโรคร้ายแรงแล้วหาสาเหตุไม่ผลรักษาหายขาดไม่ได้ในความโชคร้ายตรงนี้ ก็ยังมีความโชคดีทีมีผู้ชายคนนี้ที่อยู่ข้างๆตลอดเวลานั่งเฝ้าไม่เคยห่างทำงานผ่านมือถือ

แม้นเวลากินข้าวก็ยืนกินอยู่ไม่ห่าง และนี่ก็เป็นเหตุผลสำคัญตอนนั้นที่เรามองเค้าหันหลังเค้าไม่เห็นว่าเรากำลังร้องไห้ซึ้งในความดีเราไม่คิดว่าเค้าจะรักเรามากขนาดนี้ทิ้งทุกอย่างเผื่อที่จะเป็นกำลังใจให้เราใกล้ๆทำให้เราคิดสาบานกะตัวเองว่าถ้าเรารอดออกจากโรงพยาบาลได้เราจะเขียนหนังสือเล่าควาดีของเค้าแต่ด้วยตอนนี้คนอ่านหนังสือก็แทบจะไม่มี คนหันมาเสพโซเชียวกันหมดเราเลยคิดว่าเราจะมาเล่าทางเฟรชดีกว่า ขอความกรุณาเพื่อนที่เรามีไ
ม่มากนักถ้ายากให้มีข่าวอะไรดีดีขึ้นมาในเฟรชบ้างรบกวนช่วยแชร์ให้เป็นตัวอย่างคู่ชีวิตยามวิกฤต ด้วยนะค่ะ จะขอบพระคุณมากค่ะ คือเราไม่มีอะไรตอบแทนในความดีของผู้ชายคนนี้จริงๆ นอกจาก เสียงชื่นชม จากใจจริง

ตอนคุณหมอให้เริ่มลองกายภาพเราบอกตรงๆเราไม่ยากเข้าไปห้องกายภาพเลยเราเข้าไปแล้วเรารับไม่ได้น้ำตาไหลทุกที แต่พี่ตี้ก็ตามไปให้กำลังใจติดขอบสนามตลอด ค่อยถ่ายภาพ พัฒนาการของเรา ตั้งแต่เริ่มตั้งใข่ มาเรื่อยๆคือหันซ้ายไม่เจอก็เจอขวาอ่ะค่ะผู้ชายคนนี้จะอยู่ข้างใดข้างนึงของเราเสมอ ให้เราผ่านตรงนั้นมาให้ได้

รูปหลังจากนี้ส่วนมากพี่ตี้จะอยู่ด้านหลังเราแล้วเพราะนับจากนั้นมาเราก็ต้องนั่งรถเข็น และก็ไม่ใช่ใครก็พี่ตี้คนเดิมคนนี้แหละค่ะ

หลังจากกลับมาอยู่ที่บ้านได้เราก็จะใช้ร่างกายได้แต่ซีกขวาผู้ชายคนเดิมคนนี้ก็ต้องทำให้เราทุกอย่างภาพนี้เค้ากำลังพยายามตัดเล็บเท้าผู้หญิงค่ะ เค้าเกร็งเพราะเค้ากลัวเราเจ็บ รวมไปถึงอาบน้ำให้ กายภาพให้ทุกวันกลายเป็นหน้าที่ที่เค้าเต็มใจที่จะทำ

ตอนอยู่โรงพยาบาลเราเครียดจนได้โรคเพิ่มคือไบโพร่าเราคิดค่าตัวตายหลายรอบแต่เราทำไม่ได้เพราะเราทำอะไรได้ข้างเดี๋ยว บ้างครั้งเรากรีดร้องดังลั่นโรงพยาบจนหมอพยาบาลวิ่งกันให้วุ่น ก็ไม่พ้นพี่ตี้ที่ต้องเครียทุกอย่างให้สงบลง แต่ยอมรับว่าระหว่างอยู่โรงพยาบาลจะมีคนมาเยี่ยมเรื่อยๆซึ้งเราดีใจมากนะไม่ว่าจะเป็นใครเราตื้นตันใจมากบางคนไม่สะดวกมาก็ส่งของมาเยี่ยมก็เยอะต้องกราบขอบพระคุณทุกคน ไว้ ณ.ที่นี้ด้วยนะค่ะ

นอกจากดูแลเราผู้ชายคนนี้ก็ไม่เคยบกพร่องในการดูแลลูกเราอีก2คนด้วย แม้นในวันทำงานก็จะพกกันไปช่วยกันทำงานดูแลกันอยู่ใกล้ๆ สู้ไป พร้อมๆกัน เป็นคำที่พี่ตี้พูดอยู่เสมอ ทุกครั้งที่เรามองหน้าเค้าเรายากขอบคุณๆๆเป็นร้อยเป็นพันครั้งแต่คงแทนความเหนื่อยความลำบาคที่เค้าทำให้เราไม่ได้หรอก แต่ยังไงก็ขอบคุณนะ ขอบคุณที่สุด ที่ไม่เคยทิ้งกัน เราต่างหากที่พยายามจะทิ้งเค้าไปเพราะไม่ยากเป็นภาระ เค้าก็พยายามบอกเค้าไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย เค้าบอกให้เค้าทำอะไรก็ได้ขอให้จุ๊บมีชีวิตอยู่ข้างๆเค้า เค้ายอมทำทุกอย่าง แค่หันมาแล้วยังเห็นหน้าเรา เห็นหน้ากัน อยู่ด้วยกัน

และอีก2กำลังใจที่ขาดไม่ได้เลย ลีเจกลับจากโรงเรียนก็ต้องนั่งรถมาตั้งไกลมาเป็นกำลังใจม่าม๊า
กลับถึงบ้านก็ดึกต้องตื่นเช้าไปเรียนลูกสาวก็บอกม่าม๊าต้องสู้นะค่ะ เราไม่รู้หรอกว่าเค้าเข้าใจแค่ไหน รู้มัยว่าเราเป็นอะไร

 

ทุกวันนี้ผู้ชายคนนี้ก็ยังคงดูแลเป็นเหมือนร่างกายซีกขวาให้ขอบคุณนะคะถึงใครจะว่าคุณเป็นดาราไม่ดังแต่สักวันคุณจะเจอแต่สิ่งดีดีเพราะความดีของคุณค่ะ ไม่เคยพูดหวานให้ขนาดนี้เลยนะเนี่ย แอบเขิล

เค้าว่าไปทำมัยถึงเชียงใหม่กรุงเทพก็มี บางนาใกล้ๆ วัดทุ่งเศษฐี งานทำบุญ แก้กรรม ยาวค่ะ ต่อเนื่อง อย่าได้ขาด

ให้เดาผู้ชายคนนี้จะขออะไรเค้าไม่ได้ขอเงินขอทองหรอกค่ะเชื่อได้ เค้าขอแค่เมียกลับมาหายปกติเค้าก็ดีใจแล้ว ผู้ชายที่เกิดมาเป็นผู้ให้กับเราจริงๆ

อันนี้ยากกราบขอบพระคุณผู้ใหญ่ใจดีที่แสนจะน่ารักมากมายที่คอยช่วยเหลือครอบครัวเรามาตลอดนะค่ะ พี่อาร์ม วิบูรณ์ เนื่องด้วยหน้าที่การงานและตำแหน่งที่ใหญ่โตของพี่อาร์ม หนูขอร้องหล่ะค่ะเวลาถ่ายรูปอย่าถึงกะย่อลงไปขนาดนั้นเลย หนูเกรงใจจนแทบจะทรุดลงกะพื้นแล้วค่ะ พี่อาร์มน่ารักมากค่ะไม่เคยถือตัวเลยเป็นบุคคลตัวอย่างสุดๆไปเลยค่ะไอดอลหนูเลย

 

ภาพนี้ขอให้เห็นชัดๆหน่อยนะคะลูกผู้ชายตัวจริง. ขอให้ความดีของคุณเป็นแบบอย่างสามีที่ต้องบังเอิญเจอวิกฤต ของชีวิตในทุกด้าน ช่วยกันแชร์หน่อยนะค่ะ เรื่องราวดีดีบนเรื่องราวแย่แย่

ดูแลครอบครัวไม่ตกไม่หล่น การงานก็เต็ม ที่ ทั้งหมดก็เพื่อครอบครัว ลูกผู้ชายตัวจริงค่ะ ให้10ดาว

ชาวบ้านค่ะจับๆเค้ารบกวนจำชื่อเค้าไว้ในใจด้วยนะค่ะเค้าชื่อตี้. สมเจตน์ เจริญวัฒน์อนันต์ เวลาคนทักชื่อผิดเค้าแอบน้อยใจค่ะ ขอบพระคุณค่ะ

เคยคิดว่าในรูปนี้สามีฉันเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช้คุณตี้.แต่ปัจจุบันรู้แล้วค่ะว่าทที่มีอยู่โชคดีที่สุดแล้ว ที่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะประกาศความดีให้คนอื่นรู้ถือว่าได้ทำตามคำสาบานตัวเองแล้วนะคะถือว่าแก้บ่น. ขอให้หายจากโรคที่เป็นทีเถิด!!!

ยากกินน้ำขิงเยาวราชเค้าก็ดันด้นพาไปเข็นรถเข็นถ่ายเห็นข้างหลังมุมเดิม ตำแหน่งเดิมเลยค่ะ ยืนยันเค้าไม่เคยไปไหน อยู่ประจำตำแหน่งตลอด

ภาพนี้สื่อว่าครอบครัวเเราจะฝ่าวิกฤษไปด้วยกันคร้า เอ้าทุกคนอยู่ตรงตามตำแหน่งถ่ายกี่ภาพก็ตำแหน่งเนี่ยแหละค่ะคนนั่งรถเข็นคนเข็นกำลังใจข้างๆรถเข็น. ขอบคุณท่านที่อ่านจนจบนะคะ

เวลาเราเจอใครเราก็จะถ่ายมุมเดิมเป็นกำลังใจให้กันค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

ป้อนข้าวลูกเป็นคุณพ่อที่ลูกเมียต้องอิ่มก่อน ให้เพิ่มอีก5ดาวค่ะ

มีนัดสังสรรค์ก็ต้องหิ้วลูกไปด้วยไม่มีคนเลี้ยงค่ะ

อยู่ข้างนอกทำงานหาเงินอยู่ในบ้านทำงานบ้านค่ะ ผู้ชายร้อยแปดพันเก้าทำได้หมดค่ะ

ไม่ต้องงค่ะภาพนี้เค้ากำลังเรียนรู้วิธีรีดผ้าค่ะ ต้องรีดตอนมืดเพราะเช้าตื่นตี5ทำอาหารให้ลูกกินก่อนเรียน แล้วไปส่ง ถักเปียให้ลูกสาวต้องเผื่อเวลาค่ะเค้าทำทุกอย่างค่ะ

เวลาทำงานก็ไม่เคยเลือกงาน พลางหน้าด้วยสีอะไรก็ไม่รู้จนทุกวันนี้ฝ่าดำทั้งหน้าค่ะงานราชงานหลวงเค้ารับหมดค่ะคุณตี้. สมเจตน์

 

เราเริ่มกลับมาใช้ชีวิตปกติเพิ่มเติมคือใช้ไม้เท้านั่งรถเข็นถ่ายรูปตำแหน่งเดิมๆ

 CR: เรื่องราวจาก สกุณา เจริญวัฒน์อนันต์